Gdyby ktoś miał jeszcze jakieś pytania, potrzebował od nas jakiejś odpowiedzi - chętnie odpowiemy
Po raz kolejny rozsyłane są wiadomości nawołujące do bojkotu Postoju, które opierają się na fałszywych oskarżeniach o nasze poparcie dla Państwa Izrael. W związku z tym wydajemy oświadczenie, w którym mamy nadzieję naprostować wszelkie nieporozumienia związane z tymi pomówieniami. Od 4 kwietnia artyści i inne osoby związane z Postojem otrzymują wiadomości, które nawołują do bojkotu Postoju. W jednych wiadomościach pomawia się nasz kolektyw o to, że „nasz nieformalny lider jest syjonistą, popiera obecne ludobójcze działania Państwa Izrael”, a w innych, że „OCSK Postój są antypalestyńskimi syjonistami” , powołując się przy tym na dziesiątki nieetycznie publikowanych screenshotów prywatnych rozmów, w których jednak nie ma żadnych dowodów na te pomówienia… ale po kolei. Osoba określana „nieformalnym liderem” i „syjonistą” oczywiście nim nie jest. Mamy płaską strukturę i dążymy do niehierarchiczności (bo nie da się działać niehierarchicznie, to ciągły proces i praca emocjonalna). Jest to osoba zaangażowana we wspieranie społeczności żydowskiej poprzez szerzenie świadomości na temat antysemityzmu, który jest problemem dotykającym także ruchy wolnościowe, i zainteresowana oddolnymi, antyfaszystowskimi ruchami obywateli izraelskich (Kibuce, Ruch Moszawów, historia Poalej Syjonu). Nie każda osoba członkowska kolektywu jest zainteresowana tymi tematami w takim stopniu, ale wszystkie zgodnie nie popieramy zbrodni wojennych Izraela ani nie stoimy po stronie tego państwa w wojnie. Nie zgadzamy się, by nazywać masakrę niewinnych cywilów 7.10 aktem wyzwolenia i walką o wolność, nie zgadzamy się na negowanie gwałtów wojennych i terrorystycznego charakteru działań faszystowskich terrorystów Hamasu i Hezbollahu (odpowiedzialnych za śmierć wielu oddolnych antyfaszystów i bojowników o wolność Rożawy). Uznawanie tego za równoznaczne z proizraelskością to zakłamywanie rzeczywistości. Stanowisko Postoju w sprawie izraelsko-palestyńskiej zostało jasno przedstawione krótko po masakrze 7.10. Ostatnie fundamentalne zdania z tamtego tekstu brzmią tak: — „Stoimy, jak zawsze, po stronie zwykłych ludzi i ich oddolnej walki. Tej w palestyńskich i izraelskich protestach przeciwko licznym zbrodniczym praktykom rządu Izraela, czy tych wymierzonych w zwalczanie islamskich faszystowskich aktów terroru. Tej w licznych izraelskich, palestyńskich i międzynarodowych organizacjach, grupach, kolektywach, kibucach, robiących, co mogą, by przeciwstawiać się przemocy i faszyzmowi. Róbmy, co możemy, by nie było kolejnych ofiar faszystowskiej przemocy. Nieważne, czy ze strony islamskich faszystów, czy izraelskich faszystów wzywających, by w akcie zemsty mordować niewinnych cywili palestyńskich w Strefie Gazy. Wspólnotą przeciwko faszyzmowi! Solidarnie z ofiarami faszyzmu – palestyńskimi, izraelskimi, z ruchem kibucowskim.” — Mimo że w chwili publikacji tamtego tekstu nie rozpoczęła się jeszcze operacja lądowa w Gazie i nie zostały popełnione przez Izrael liczne zbrodnie wojenne, to już wtedy sprzeciwiałyśmy się mordom na cywilach w Gazie. Jako że temat palestyńsko-izraelski jest bardzo medialny i szeroko omawiamy, nie publikowałyśmy więcej postów w tej sprawie i postanowiłyśmy zainwestować nasze siły i czas w nagłaśnianie innych problemów, zwłaszcza tych lokalnych. Dziś, kiedy liczba ofiar urosła do ogromnych rozmiarów, a setki tysięcy niewinnych osób cierpi, tym mocniej podkreślamy nasz sprzeciw wobec wojen i zbrodni dokonywanych przez Izrael. Stoimy – jak zawsze – po stronie zwykłych ludzi i ich oddolnej walki o życie i wolność. W tym sensie stoimy solidarnie po stronie Palestyny. Zarzucana jest nam również islamofobia, co jest dla nas o tyle zaskakujące, że wykazałyśmy silne zaangażowane w kwestie kurdyjskie. Jednak zdajemy sobie sprawę, że problem tego uprzedzenia jest poważny i dotyczy też środowisk wolnościowych. Będziemy zgłębiać ten temat i chcemy robić więcej w walce z islamofobią. Wiadomości są rozsyłane przez osobę, podpisującą się w internecie jako „daru path”, która nigdy nie była częścią kolektywu Postój. Jest to osoba wyznająca ideologię egoistycznego anarchizmu i szerokiej post-lewicy, której próbowałyśmy pomóc. Widząc jej samotność i problemy, umożliwiłyśmy jej działania z nami z doskoku, mimo że jej zachowania były często niedopuszczalne (mizoginia, ableizm, patriarchalizm). Cierpliwie zwracałyśmy na nie uwagę, dając kolejne szanse. W momencie, w którym widziałyśmy, że osoba się nie zmienia oraz nie chce dołączyć do kolektywu (co równa się z zaakceptowaniem naszych wewnętrznych reguł i zasad), zaczęłyśmy ostrzej stawiać granice. Osoba odwróciła się i zaatakowała kolektyw calloutem i serią screenshotów o naszym „nieformalnym liderze”. Odmówiła propozycji mediacji i rozwiązania konfliktu między nami. Największą ofiarą jej pomówień padła osoba, która ma za już sobą historię calloutów i konfliktów, przez co stanowiła łatwy cel. 4 kwietnia po kilku miesiącach od tamtej sytuacji, „daru path” wykorzystał moment wzmożonego zainteresowania tematem izraelsko-palestyńskim i zaczął wysyłać wiadomości do artystów Cała ta sytuacja mocno pokazała wiele bolączek środowisk „wolnościowych”, przeciwko którym protestujemy od początku powstania Postoju i o których pisałyśmy już w naszym tekście o poprzedniej edycji tego bojkotu: https://ocsk-postoj.wspolneoparcie.org/bojkot-boycott/ Jest nam bardzo przykro, że musimy wykorzystywać nasze ograniczone siły i czas na kolejną walkę z pomówieniami i destrukcyjną kulturą calloutów. Chciałybyśmy móc przeznaczyć naszą energię na rzeczy ważniejsze i pożyteczniejsze – jak choćby oddolna sztuka! Z drugiej strony może to właśnie ważny moment, bo dzięki niemu widać, jak brak pracy emocjonalnej, świadomości na temat sprawiedliwości naprawczej i transformacyjnej, poważnego traktowania mediacji, połączonych ze zwyczajem zamykania się w swoich bańkach informacyjnych, prowadzą od lat do tragedii wewnątrz tego środowiska. Walcząc o prawdziwe zmiany, ich fundamentem musi być zmiana naszego funkcjonowania: praca nad tworzeniem zdrowszych i silniejszych wspólnot, które nie zamiatają problemów pod dywan i odpowiedzialnie stają przeciwko krzywdom i problemom. Bo kiedy tego brakuje, pozostają tylko wypalenia, callouty, wieczna wewnętrzna autodestrukcja, a w poważniejszych wypadkach dzieją się tragedie, o których pisałyśmy w poprzednim tekście o bojkocie. Cała ta sytuacja pochłonęła dużo naszych sił, potrzebujemy chwili na regenerację. Mamy w planach wiele akcji i wydarzeń, z których nie rezygnujemy, więc jeśli ktoś zastanawiał się nad dołączeniem do kolektywu, to jest to dobry moment! Uważamy, że z takich sytuacji można wyjść silniejszym, zwłaszcza jako wspólnota, do której dołączenia zapraszamy. Stwórzmy razem coś pięknego. Kontakt jak zawsze: [email protected]
(Na obrazku nasz nowy baner powstały by sztuką przeżyć tą sytuację, zawiera dwa cytaty i porter Bell Hooks oraz rysunek rozmawiającej grupy osób z hasłem: „Wspólnota to opór” Cytaty Bell Hooks: „Jeśli pragniemy wspierających społeczności, musimy stawać po stronie sprawiedliwości” „Źródłem sprawiedliwości jest prawdomówność, postrzeganie świata takim jaki jest a nie takim jaki chcielibyśmy żeby był”)
25.02.2024, 18:00 wernisaż + live act by Siarczan, Wiktoria Cegielska, Natalia Sroka
Wydarzenie bezpłatne. Przestrzeń bezpieczna i wolna od alkoholu i środków odurzających.
Wydarzenie na Radar: https://squ.at/r/a2jc Wydarzenie na CoWeWro: https://cowewro.pl/event/5419
Miałyśmy wrażenie, że zbliża się kres, a szukając schronienia, szukałyśmy po omacku. Często pojawiały się wtedy rozwiązania widziane jedynie przez nas. Czy wmawiałyśmy je sobie, żeby poczuć uniesienie? Czy były one zrodzone z paranoicznego strachu przed potencjalnym niebezpieczeństwem? W obu przypadkach mamidła wyłaniały się z naszych podświadomości, a my nie zdawałyśmy sobie sprawy, że nasza rzeczywistość jest modyfikowana – przetwarzana przez pryzmat nas samych. Zestawione różne pola widzenia, warstwowo tworzyły obraz rozchwianej teraźniejszości, od której brakowało nam dystansu, aby racjonalnie na nią spojrzeć.
Wystawa malarstwa Kasi Tyszkiewicz, Zuzy Fuks, Roksany Baraniak, Kasi Witek, Wiktorii Antoniak, Julii Harbaruk, Olgi Chlastacz i Julii Dudek – zaprzyjaźnionych osób artystycznych, których szlaki przecięły się w Pracowni 207 na ASP WRO. Wydarzenie jest tym samym przeglądem prac malarskich, które powstały w przeciągu ostatniego półrocza.
1
Koncert: Smutny dzień 5 – KRSTNÍ OTCOVIA, IRENE SANDSTORM, MATEUSZ TOMCZAK, RÓŻA LUKSEMBURG, SIDING
(ocsk-postoj.wspolneoparcie.org)
Czemu w tytule użyte zostało słowo "meltdown"? Jak to rozumiesz?
Super dużo wiedzy dla mnie przekazujesz. Do ostatniego - mam ochotę zaczerpnąć trochę wiedzy z pracy w środowisku open source, a w tym z licencji, i we wrocławiu zorganizować mały warsztat, więc jeśli planujesz wpaść kiedyś do wrocławia, zapraszam do współorganizacji!
Najczęściej wtedy wykonuję spanko na kilka do kilkunastu minut. Zazwyczaj pomaga.
view more: next ›
Czułom duże zaineresowanie, kiedy projekt ruszał, jakiś czas temu, ale właśnie przez zbyt nietrafione wyniki wyszukiwania, przestałom używać tej wyszukiwarki, na rzecz zwykłej wygody.